Na veel pret en gezelligheid in de haven van Tazacorte, samen met de bemanning van de Meriva en Evarne, Sandy en “grote” Isa, is afgelopen zaterdag de Maestro op de kant gezet. Grote opruiming, reorganisatie en schoonmaak; voorlopig laten we haar een jaartje staan. De 2 dagen die we op de werf hebben doorgebracht waren een zeer plezierige afsluiting: het gezelschap van onze “buren” Tristan en Sue, volop bouwmaterialen om mee te spelen, buiten eten tussen de boten en zwemmen op de helling. Morgen vliegen we terug naar Amsterdam en pakken we ons “gewone” leven weer op – een leven dat met het afgelopen jaar in ons hoofd en ons hart heel anders zal voelen dan voorheen. We hebben er zin in!

We zijn er!

Na op slechts 4 dagen na een heel jaar onderweg te zijn geweest, hebben we Europa van Oost naar West doorkruist aan boord van ons zeiljacht de Maestro! Op 18 juni 2012 vertrokken we vanuit Marmaris (Turkije) naar Cyprus, ons meest oostelijke doel. Vanaf daar zijn we via een ander gedeelte van Turkije, Griekenland, Italië, de Balearen, Spanje en Marokko naar de Canarische Eilanden gevaren.

Vorige week vrijdag, 14 juni, zijn we op het eiland La Palma onze nieuwe “thuishaven” Tazacorte binnengelopen: de meest westelijke Europese haven. Op het log een kleine 4000 zeemijlen, zo’n 7500 kilometer. Een intensief jaar, met ups en downs, wind mee en wind tegen, maar bovenal: een unieke levenservaring voor ons allen. Ons gezin is getest en sterk genoeg bevonden, gehecht en klaar voor een nieuwe start. We laten de Maestro hier voorlopig achter op de kant en zullen half juli op het vliegtuig stappen naar huis. We kijken er allemaal naar uit om weer in het Amsterdamse leven te stappen, maar gaan eerst nog even volop genieten van wat “la isla bonita” ons tijdens onze laatste paar weken vrijheid te bieden heeft!

In een week tijd hebben we sightseeing Santa Cruz gedaan: de beroemde balkonnetjes langs de waterkant, het pelgrimsoord voor de Virgen de las Nieves, museo Naval in de replica van de Santa María (het vlaggeschip van Cristopher Columbus), terrasjes en souvenirswinkels. Nu de klok begint door te lopen, blijken we ook daar ineens gevoelig voor…

Vlak voordat we vanuit Santa Cruz zouden vertrekken naar Tazacorte, kregen we nog bezoek in de haven van andere Nederlandse zeilers die we voor het eerst waren tegengekomen op Graciosa: Anton en Gerda (Divine). Zij zijn inmiddels vertrokken richting de Azoren en zullen in september La Palma opnieuw aandoen. Ondertussen hebben we de hangmat weer onder het stof vandaan gehaald en luiwammessen wij nog even verder.

Met een knoop in onze buik voeren we 6 Juni weg uit de haven van San Sebastian. Na ruim twee maanden comfortabel in de haven van La Gomera gelegen te hebben was het tijd om verder te zeilen naar La Palma. Een Nederlandse zeiler adviseerde ons om, als wij naar Santa Cruz gingen, eerste door de acceleratiezone richting het noorden te motoren, om daarna Santa Cruz te kunnen bezeilen. Een andere optie was onderlangs Gomera en dan opsteken dóór de andere acceleratiezone; niet dus, daar hadden we geen zin in.

Om 7u voeren we uit, dan zou er nog ‘relatief’ weinig wind in de zone zijn. Dat relatief bleek toch al gauw nog 25 tot 30 knopen. Omdat we, zodra we de haveningang uitvoeren, vrijwel direct in de versnellingszone terecht kwamen, én omdat we 10 weken hadden stilgelegen, was er van rustig opstarten niet bepaald sprake. De ukkies sliepen allemaal gelukkig nog, we konden ons mooi richten op het hakken tegen wind en golven in. Met twee tot drie knopen gingen we gestaag de goed kant op. Na een mijl of vijf zouden we “koers moeten kunnen wijzigen en zeilen.
Uiteindelijk hebben we pas na een mijl of zeven motoren de zeilen gezet en konden we met bijna halve wind recht op Santa Cruz aankoersen. Zodra de zeilen stonden, was er weer rust op de boot en met 20-25 knopen noordoosten wind gingen we als een speer op ons doel af. 48 mijl in 7uur. Boas en Olaf hebben als echte mannen nog even overgegeven om daarna het grootste stuk van de rit te slapen. Rond half vijf zijn we de haven binnengelopen en was het weer tijd om onze nieuwe omgeving te verkennen.

Al met al was dit misschien wel een van de mooiste en snelste tochten die we gemaakt hebben. De knoop in onze buik was snel verdwenen en maakte plaats voor ouderwets genieten!

Wat doe je als je tijd genoeg hebt? Iets te klussen verzinnen natuurlijk!

Eén van de zaken die op ons prioriteitenlijstje stond was het schoonmaken van de dieseltank. Daar waren we in Marokko bijna te laat achtergekomen. (Zie ook ons bericht over de gezonken zeilboot in Rabat). Bij het uitvaren op 29 December deed onze motor vreemd juist op dat punt waar je het niet moet hebben… Uiteindelijk hebben we een soortgelijk voorval gehad op 15 februari toen we van Agadir naar Isla Graciosa voeren. Bij het kruisen van een shipping lane, met op dat moment vijf grote tankers waar wij tussendoor laveerden, wisselde het toerental van de motor. Dit was een voorbode, want een uur later stopte de motor ermee. Het bleek dat het dieselfilter dat ik in Rabat nog had schoongemaakt weer compleet verstopt zat. Dit was snel weer gefixt, maar de tank moest dus wel een keer goed schoongemaakt worden.

Nadat ik in La Gomera de tank had leegepompt, heb ik in alle compartimenten inspectiegaten gezaagd. Zo zijn alle secties van de tank toegankelijk. De vervuiling bleek nog erger dan ik verwacht had, op alle wanden zat een dikke plakkerige groenzwarte koek. Met een ruwe zee wordt dit door het klotsen van de diesel losgeslagen en komt zo in het filter terecht. Met een spatel en afwasborstel heeft het me uiteindelijk bijna een dag gekost om alles goed schoon te maken. Voor het bevestigen van de deksels moest ik daarna gaatjes boren, draad tappen en rvs bouten erin vastlijmen met loctite. Rubber pakking en 4mm aluminium plaat zorgen nu voor een goede afdichting. Met dank aan Monsieur Leggeri, Ruoms, Frankrijk.

Een ander, kleiner maar oncomfortabel, probleem was dat de stuurautomaat er na een uur, half uur, minuut, vijf minuten of willekeurig soms mee stopte. ‘Drive error’ gaf het display dan aan. Toch erg ongemakkelijk, want een kop koffie zetten is er niet meer bij als een van ons al druk is met iets anders. Gelukkig is er dan nog het online cruisersforum waarop veel informatie gedeeld wordt. Hierop kon ik terugvinden dat de meest waarschijnlijke oorzaak de koolborstels van de motor óf vastzaten óf versleten zouden zijn. Het loshalen van de automaat was eenvoudig, de elektromotor drijft via een snaar een schroefspindel aan die daardoor in- of uitgaat. Zodra ik de elektromotor uit elkaar had werd het probleem duidelijk: één van de vier magneten was losgeraak en schoof in het motorhuis heen en weer. Dit veroorzaakt veel frictie en slijtage en daardoor onnodige belasting voor de motor. De magneten zijn met het huis verlijmd, de lijm heeft waarschijnlijk losgelaten. De koolborstels waren nog prima. Na ontvetten van het huis en magneet heb ik met het wondermiddel epoxy de magneet weer vastgezet en loopt het zaakje weer gesmeerd. Bedankt Lex!

San Sebastian de La Gomera is niet groter dan een gemiddeld dorp met 10.000 inwoners, waar een paar keer per dag de ferry wordt afgeladen. Binnen de “ons-kent-ons” gemeenschap valt het al gauw op wanneer er tijdelijke inwoners bijkomen. Dat heeft zo z’n voordelen (vast terrasje met dito ober, bediening bij de bakker) maar soms ook z’n nadelen. Het is allang geen vergelijk meer met Marokko, waar de aandacht onontkoombaar was, maar m.n. voor Isa soms toch nog reden om te “grommen”…

Hetzelfde valt te zeggen over de tentoongestelde zwemkunsten van ons illustere trio: het koudwatervrees is volledig overwonnen. Tegenwoordig heeft misschien alleen Olaf nog een klein duwtje nodig en kunnen we onze dekzwabbers zelfs inzetten voor het schrobben van de waterlijn.

Waar het begint met onschuldig visjes vangen met behulp van een schepnetje vanaf de steiger, wordt de buit zo langzamerhand steeds groter (onder het motto: “oefening baart kunst”) en de uitvoering steeds tropischer….

Aangezien het betere weer in Nederland nog altijd op zich laat wachten, zijn hier een paar foto’s van de terrassen, bananenplantages, Gomeraanse noordkust met Portugese Man o’War-kwallen (dodelijke exemplaren, met meterslange tentakels) en andere indrukken. Gisteren werd op het eiland de Día de Canarias gevierd (30 jaar autonomie van Spanje), met optredens, folklore en feest tot in de kleine uurtjes. Nooit geweten dat ook een boot zó kan trillen op de voortgebrachte bastonen!

Terwijl onze maatjes van vertrek (Jan van Gent: http://janvangentatsea.blogspot.com.es/, Mero: http://www.sy-mero.blogspot.pt/) met hun families alweer op de terugweg zijn via Bermuda en de Azoren liggen wij hier te lanterfanten tussen vaste “bewoners” en “regulars”. Gek kan het gaan. De tijd gaat vlug; 25 mei was het exact een jaar geleden dat we op Schiphol werden uitgezwaaid om aan ons avontuur te beginnen. Geen Carieb deze keer, maar ruim 3500 mijl Middellandse Zee en Noord Atlantic (om in te varen?). Nu zijn we zelf bezig met onze terugkeer naar Nederland en alle organisatorische activiteiten vandien. Hoe lekker het vrije leven ook is, we kijken er allemaal naar uit om straks weer onze vrienden en familie om ons heen te hebben!

We zijn nog altijd geen (centi)meter opgeschoven… Zowel de haven als de marina bevallen ons goed en het mooie weer speelt hier uiteraard een belangrijke rol in. Plannen om te gaan varen zijn er wel; haast is er niet.
Je kunt merken dat het toeristenseizoen langzaam op gang begint te komen. De ferry’s vanaf Tenerife brengen beduidend meer dagjestoeristen en in de weekenden staat er zowaar een korte file bij het afladen van de veerboot. Daarnaast rijden er grote bussen langs de haven en zien we regelmatig hele stoeten Duitsers en Spanjolen voorbij trekken. Vandaag en morgen gaan we zelf met een auto op pad om de verborgen plekjes van het eiland te verkennen; in de weekenden zitten we lekker op ons “eigen” strandje.

www.sailing-dulce.nl

4 out of 5 dentists recommend this WordPress.com site

MARE LIBERUM

4 out of 5 dentists recommend this WordPress.com site

Sailawayopreis

Just another WordPress.com site

Mero

4 out of 5 dentists recommend this WordPress.com site

Jan van Gent

4 out of 5 dentists recommend this WordPress.com site